Łosie mają w Polsce swój czas, ich populacja odrodziła się jak Feniks z popiołów. Jednych ten rozkwit cieszy, ale inni narzekają, że pokaźne ssaki zjadają lasy, a wylegając na drogi, doprowadzają do groźnych kolizji. Tańczący z naturą wyruszają na spotkanie tych zwierząt do Biebrzańskiego Parku Narodowego, największej w kraju ostoi łosi, ostrożnie i z szacunkiem, dzięki czemu dane jest im przeżyć bliskie spotkania bez kolizji i zderzeń.
Odcinek 30 - „Hejnał zza płotu”
Od niepamiętnych czasów uchodzą za tajemniczych, płochliwych mieszkańców niedostępnych mokradeł. Nie bez racji, choć tak naprawdę wiodą podwójne życie: wśród bagien zakładają bezpiecznie gniazda, a po okresie rozrodu gromadnie nocują, zaś za żerem wylatują na otwarte pola. Te oferują im wraz z rozwojem rolnictwa coraz więcej kalorycznego pożywienia, u nas ostatnio w postaci ziaren kukurydzy. Stąd notowany od lat znaczny wzrost liczby żurawi, a zarazem coraz liczniejsza ich obecność w pobliżu ludzi, nieraz tuż za płotem wiejskich sadyb.
Odcinek 29 - „Zapylać z zapałem”
Nie zwracają uwagi pszczelarzy, nie dają miodu. Są owadzimi samotnikami. Nie tworzą społeczności. Dzikie pszczoły samotnice. Mało kto wie, że kupki piasku z otworkiem, dziurki w ścianach żwirowni lub glinianych budowli to ich robota.
Odcinek 28 - „M1 dla Jerzyka”
Pojawiają się późną wiosną nad miastem nagle, jakby spadły z nieba. Choć tak naprawdę prawie nigdy z niego nie spadają. Żyją w powietrzu: tu jedzą, piją, śpią, odbywają akty miłosne. Tylko do wychowania potomstwa potrzebują jakiegoś zakotwiczenia, byle było wysoko nad ziemią. „Tańczący z naturą” zapraszają na spotkanie z jerzykiem.
Odcinek 27 - „Wyjście małych smoków”
Były na Ziemi równocześnie z dinozaurami. Ale tamci, wielcy przedstawiciele smoczego plemienia – gadów, nie przetrwali. One zaś – owszem, i przez dziesiątki milionów lat prawie się nie zmieniły. Czyżby dopiero teraz, w zderzeniu z gospodarką człowieka, miały przegrać? Żółwie błotne miały się w Polsce nieźle, dopóki istniały tu i sąsiadowały ze sobą dwa środowiska: bagna i piaszczyste pustkowia.
Odcinek 26 - „Mury i pazury”
Niedźwiedź, wilk, ryś coraz częściej stają dziś pod ścianą. I to dosłownie. Rozprzestrzeniająca się wszędzie miejska i podmiejska, zwarta zabudowa staje na drodze ich zwyczajowych wędrówek. Widać to zwłaszcza na pogórzu, gdzie wzdłuż coraz ruchliwszych dróg ciągną się nieprzerwanie zabudowania, a miejscowość przechodzi jedna w drugą.
Odcinek 25 - „Marsz na barszcz”
Urzekają urodą, okazałością, wyjątkowymi kształtami. Często dominują nad pospolitym zielskiem czy bagiennym szuwarem, a wyglądają, jakby przywędrowały z bajkowego ogrodu. Są bowiem dorodne, a ich kwiaty wpadają w oko. Tym bardziej, że miejscami tworzą barwne łany. A jednak są bardzo niebezpieczne!
Odcinek 24 - „Z kozicą na szlaku”
„Tańczący z naturą” wyruszają na kilka górskich szlaków, by spotkać tam – i całkiem blisko podejść! - kozice, a także posłuchać, z których miejsc zagwiżdżą na nich świstaki.
Odcinek 23 - „Gdzie się schowasz, Karliku?”
Na najwyższych piętrach Puszczy Białowieskiej, w otworach pod wierzchołkami spróchniałych, starych drzew zamieszkują osobliwi skrzydlaci lokatorzy. Nie zawsze znajdują tu apartamenty – czasem tylko skromne nisze i szczeliny. Ale mogą być w sam raz dla tych mieszkańców, bo to drobne istoty, na co wskazują ich gatunkowe nazwy – karlik, borowiaczek...
Odcinek 22 - „Gniazda z polotem”
Dla dużych, rzadkich ptaków gniazdujących w lasach - choćby orlików czy puchacza, nic nie jest tak ważne, jak odpowiednia, dyskretna kryjówka. Czyli korona starego drzewa, rosnącego w głuchym, najlepiej do tego podmokłym ostępie leśnym.
Odcinek 21 - „Love storczyk”
Tym razem taniec z naturą odbywa się w Biebrzańskim Parku Narodowym wśród dziko żyjących gatunków storczyków – obuwików, kukułek, buławników. Pozwala to zajrzeć w głąb ich kwiatów, pod korzenie, przyjrzeć się nasionom, a nawet wziąć udział w zabiegach, ułatwiających rozmnażanie się zagrożonym gatunkom tych ciągle zagadkowych roślin.
Odcinek 19 - „Czytanie motyla”
Motyle są doskonale widoczne i wydaje się, że robią wszystko, by rzucać się nam w oczy, kiedy bujają w rozgrzanym powietrzu lub trzepocą wśród kwiatów. Ale większość przejawów swego życia – w tym to, co najciekawsze – starannie przed nami ukrywają.
